Dag 69 (woe 2-dec) @ Bali (Kuta)

Om 1:00 stond iedereen klaar in zombie modus in de lobby van het hostel. Eerst wat koffie erin om een beetje wakker te worden. We werden om 1:30 uur opgepikt door een minivan. Na een rit van een uur werden we afgezet bij een huisje voor een ontbijt (heerlijke pannekoeken met banaan) en koffie of thee. Na weer een half uurtje in de minivan stonden we aan de voet van de vulkaan Batur. Met een gids begonnen we aan een stevige klim omhoog in het donker. Halverwege was er een korte pauze. Bas pakte dit moment om wat foto’s te maken. Omdat het zo donker was had de camera een halve minuut per keer nodig voor een goede foto. Na een paar foto’s draaide Bas zich om en kwam hij kwam erachter dat iedereen alweer weg was. Dan maar een stuk in mijn eentje omhoog in het donker. Als je dan onderweg een aantal keer Pim, Pim schreeuwt en er komt geen reactie dan loop je maar door. Na 15 min hoort Bas op eens zijn naam, de rest had pas na een aantal minuten door dat ze iemand misten.  Pim hoorde elke keer wel iemand zijn naam schreeuwen maar hij dacht wie weet hier mijn naam nou weer (zijn broer zou die vast niet weten 🙈). Dus dan reageer je maar gewoon niet als iemand je naam 5x roept. Eenmaal weer herenigd met de groep zijn we aan de rest van de klim begonnen. Rond 5:30 stonden we boven aan de vulkaan. Hier hebben we de mooiste zonsopkomst van ons leven gezien. Vanaf dit punt zagen we een groot gedeelte van Bali, een kratermeer een de Agung vulkaan. Dit was wel even een I’am alive momentje.  

   
We moesten wel een beetje oppassen voor de bijdehandte aapjes, want die zaten al bij meerdere mensen in hun tas, opzoek naar voedsel en andere voorwerpen die ze konden stelen. Na bijna een uur op de top gestaan te hebben, zijn we nog langs de krater gelopen. What goes up, must come down.   

 Dus er volgde weer een flinke klim naar beneden. Tijdens onze tocht naar beneden was het spitsuur omhoog. Eens in de 3 jaar is er een speciale dag voor de locals op Bali om te bidden op mount Batur. Toevallig was dit precies de dag dat wij daar waren. Het is een beetje jammer dat we niet tot ‘s avonds laat konden blijven want dan hadden we kunnen zien hoe een koe de krater ingeduwd zou worden. Na een wat slip en glij werk op de weg naar beneden stonden we een paar uur later weer bij de minivan. Deze bracht ons terug naar Mirah hostel, waar iedereen na een frisse duik heerlijk bij het zwembad of in zijn bed in slaap is gevallen. Om 21:00 stonden we met ze allen weer fris en fruitig klaar om naar de Sky Garden te gaan voor een avondje feesten. We hebben met de hele groep tot een uur of 3 staan dansen.  

 Ondertussen waren er al wat mensen richting het hostel gegaan. Bas, Dan, Jake en Pim hebben nog een taxi gepakt richtig de McDonalds voor een vette hap. Toen wij bij het hostel aan kwamen zat de rest nog buiten te chillen. We hebben nog tot een uur of 5:00 buiten gezeten voordat iedereen weer zijn bed opzocht.

Groetjes van de hele groep hier.